علم امام
علم امام و فتوای بن باز
ببینید مسأله علم امام یکی از مهم‌ترین مسائل است. مسائل اعتقادی است که پیرامون آن افکار و آراء عجیب و غریبی هست.
الآن یادم نمی‌آید که در کدام کتاب بود ولی قطعاً خودم دیدم؛ فتوایی برای مفتی معروف عربستان، بن باز، بود که می‌گوید هر کسی قائل باشد که امام علم غیب دارد، کافر است[1]. خود من دیدم. الآن یادم نیست که در کدام کتاب بود.
خب ببینید این یک نظر است. کسی بگوید امام علم غیب دارد، کافر است و به کفر او فتوا می‌دهد!
[1] الکتاب: فتاوی اللجنة الدائمة - المجموعة الأولی، المؤلف: اللجنة الدائمة للبحوث العلمیة والإفتاء، جمع وترتیب: أحمد بن عبد الرزاق الدویش، الناشر: رئاسة إدارة البحوث العلمیة والإفتاء - الإدارة العامة للطبع – الریاض، ج 1، ص 141، فتوی رقم (5034)
روش بحث از علم امام به شهادت خود
خب آیا این بحث نباید از نظر علمی باز شود؟ چرا، حتماً نیاز است که باز شود. اما چطور طی مسیر کنیم و چطور جلو برویم که این بحث به بهترین وجه خودش را نشان دهد.
گمان من این است که باید دو جهت را از هم تفکیک کنیم. این تفکیک خیلی مهم است.
١. رجوع بی‌طرفانه به منابع
یک تفکیک این است که صادقانه و بی‌طرف وارد شویم و به منابع مراجعه کنیم. منابع شیعه و سنی؛ ببینیم که خودمان به اطمینان می‌رسیم که قضیه شهادت حضرت سید الشهدا کالشمس بود؛ خبرش و اخبار قبل از وقوع آن بین مسلمین. به این اطمینان می‌رسیم یا نه؟ این یک حرف است.
٢. تحلیل واقعه
حالا بعد بررسی کنیم که اگر امام می‌دانند، چطور می‌شود؛ تحلیل واقعه.کسی است می‌گوید ما اصلاً قبول نداریم که امام می‌داند. خب مرحله اول که قبول نداریم، تفحص و تحقیق می‌خواهد. بگردیم.