اشاره به سبب و هدف انسان در دو آیه

{00:44:05}

شاگرد۴: آیه آخر سوره علق همین را می‌گوید.

استاد: بله. شما که می‌گویید من یادم می‌آید. حاج آقا فرمودند که دو آیه هست که جامع بین سبب و هدف است. کلمات آیت‌الله بهجت کوتاه بود اما یک دنیا مطلب در آن بود. واقعاً چه علمائی! فرمودند دو آیه شریفه هست که جامع بین سبب و هدف هستند. انسان یک هدفی دارد. هدف درست و حسابی، قرب خدای متعال است. سببش چیست؟ چکار کنیم که آن بیاید؟ فرمودند دو آیه هست که هم سبب را می‌گوید و هم هدف را می‌گوید. هدف، قرب الهی است و سببش را هم نشان می‌دهند. اولی را فرمودند: «أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ فَهُوَ عَلَىٰ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ»[1]؛ «فهو علی نور من ربه» هدف است. «فَوَيْلٌ لِلْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ»[2]؛ سبب شد ذکر الله. هدف شد «فهو علی نور من ربه و شرح صدره للاسلام». دومین آیه را هم فرمودند آخرین آیه سوره مبارکه علق است؛ که جمع شده بین سبب که سجده کردن است و هدف که قرب الهی است. در یک آیه، هم سبب آمده و هم هدف آمده است.

حضرت فرمودند: «فلما ركب الأرواح في أبدانها كتب بين أعينهم مؤمن أم كافر و ما هم به مبتلون و ما هم عليه من سيئ من أعمالهم و حسنة في قدر أذن الفأرة ثم أنزل بذلك قرآناً على نبيه»؛ قرآنش چیست؟ «فقال إن في ذلك لآيات للمتوسمين»؛ "وسم"، علامت است. متوسمین کسانی هستند که این علامت را تشخیص می‌دهند. «و كان رسول الله ص هو المتوسم ثم أنا من بعده و الأئمة من ذريتي من بعدي هم المتوسمون فلما تأملتها عرفت ما عليها بسيماها».

امثال این‌ها خیلی مفصل است. خیلی جالب است که حالت یادآوری باشد.

[1] الزمر۲۲

[2] همان