ب) حق الرهانه

{00:38:48}

نظیر دیگرش، رهن است. شما در قرضی که می‌دهید، نمی‌توانید شرط زیاده کنید و نمی‌توانید شرط رهن کنید؛ همه این‌ها، ربا است. اما شرط وثوق و استیثاق را به بالاترین درجه‌اش می‌توانید انجام بدهید و شارع هم اجازه داده است و حلال طیب است. آن چیست؟ خب من دارم قرض می‌دهم و مالم را به او می‌دهم و باید محکم وثوق داشته باشم که مالم را پس بدهد. به این، رهن می‌گویید؛ کتاب الرهن فقه این است، نه رهنی که مردم گاهی مطرح می‌کنند و یک جور دیگری معنا می‌کنند. رهن چیست؟ به عبارت دیگر وثیقةٌ للدین بود؛ وثیقه قرض است. خب وقتی عین مرهونه را دادید، می‌گویید حق الرهانه به آن تعلق گرفته است. یعنی یک حقی است که به یک عین تعلق گرفته است. آن حق، مالکیت نیاورده است، اما عین یک جور گروی آن هست. رهن را گرو می‌گویند؛ «كُلُّ نَفۡسِۭ بِمَا كَسَبَتۡ رَهِينَةٌ»[1]. این گرو، یک چیز مهم حقوقی است و کار انجام می‌دهد؛ برای استیثاق این است که دین را برگرداند.

[1] المدثر۳۸