اهمیت عنصر پیام در آگاهی

 بنابراین به دو چیز نیاز داریم: یکی از آن‌ها قطعه‌بندی زمان است و دومی وجود پیام است و صرف اتصال کافی نیست. این را عرض می‌کنم تا برای جلسه بعدی فکر کنید. کسی هست که می‌گویید به دیوار مشت زد؛ دیوار اینجا است و کسی هم پشت دیوار است که به دیوار مشت می‌زند. شما می‌گویید زید که پشت دیوار است دو تا مشت به دیوار زد. همه، این را درک کردید یا نکردید؟ می‌گویید به دیوار مشت زد و صدایش به این طرف آمد؛ دو تا مشت زد و ما هم فهمیدیم. اما یک وقتی است که می‌گویید زید پشت دیوار که دو تا مشت به دیوار زد، می‌خواست به ما بگوید من هستم؛ من آن طرف هستم. این دیگر صرف این نیست که بگوییم به دیوار مشت زد. اینجا می‌گوییم مشت زدنی است که با خودش پیام دارد و همراهش اطلاعات هست؛ در آن دیتا هست. صرف این‌که به دیوار مشت بزند، در آن، دیتای مقصود ما نیست. اما وقتی مشت می‌زند که به ما بگوید من آنجا هستم، مشتمل بر یک گزاره است و خودش پیام دارد. ما در آگاهی به این پیام نیاز داریم یا نداریم؟ روی آن تأمل کنید.

 

والحمد لله رب العالمین