خلاصه؛ استناد، معیاری برای ضمان

{00:00:23}

جلسه قبل، مسأله استناد مطرح شد. دو دیدگاه در آن کتاب مطرح کرده بودند. فرمودند یک رژیم قانونی مبتنی بر تقصیر و یکی هم مبتنی بر صدور و ایجاد است. من هم مسأله استناد و انتساب را مطرح کردم. آنچه که در ذهن من بود و واژه‌ای که به کار بردم، همین استناد بود، که یک کاری واقع شده و تلف و قتلی انجام شده، چه کسی ضامن است؟ آن کسی که کار به او مستند است. حالا خواه به عمد و خطأ و شبه عمد و تسبیب و علت و سبب و شرط تعبیر کنیم؛ واژه‌هایی است که فقها به کار می‌برند و ان شاء الله فرق این‌ها را بعداً بیان می‌کنیم و به مثال‌های آنها می‌پردازیم. آنچه که مطرح شد، این بود که ما این مبنای سوم را داریم یا نداریم؟ تقصیر، یک مبنا است و صدور و ایجاد خطر هم یک مبنا است؛ استناد، مبنای سوم باشد. این چیزی بود که در جلسه قبل به دنبالش بودیم و مطرح هم شد و بخشی از نوشته‌ای هم که آقا فرموده بودند را خواندم. تکمیلش را هم بعداً ذیل جلسه 37 ارسال کرده‌اند.