فصل اول: معرفت؛ غایت خلقت

[1]هدف اصلی خلقت انسان چیست؟ خدای متعال چرا ما را آفریده؟ یک سؤال خیلی ساده ای است امّا بسیار مهمّ است. جوابش هم به این سادگی ها نیست؛ هر کسی از غفلت در بیاید این سؤال برایش مطرح می شود.

خدا حفظ کند، یکی از اساتید معقول می گفتند که بچه گوشش درد می کند، گریه می کند؛ مادر می آید یک چیزی درست می کند مثلاً قوطی برمی دارد ریگی داخل آن می اندازند تا با تق تق صدا درآوردن آن، بچه را آرام بکند، بچه هم توجّهش جلب این صدا می شود گریه یادش می رود. به محض این که دستِ مادر آمد پایین، دوباره یادش می آید که گوشش درد می کند، گریه می کند. این مثال را استاد می زدند، می گفتند: مادرِ طبیعت با این تق تق ما را مشغول می کند ذهنمان را تخدیر می کند ، به محض این که اوضاع آرام شد می بینیم که چقدر سؤال داریم می خواهیم از این ها سر در بیاوریم ؛چرا خدا ما را آفریده؟ چرا آمدیم اینجا؟ این عمر برای چیست؟ خب خیلی مثال خوبی است.

[1] متن پیش رو، تنظیم و گردآوری برخی از مطالبی است که  در جلسات دوم، سوم، پنجم و ششم منبر فاطمیه سال ١٣٩۶ در شهرستان تفت افاده شده است. در پایان فصل پنجم از افادات موجود در جلسه تفسیر سوره مبارکه ق مورخ ۱۶/ ۱۲/ ۱۳۹۱ نیز بهره برده‌ایم که با کروشه متمایز شده است.