شواهد روایی برهان
این مبدأیت مطلقه، شواهدی از روایات دارد:
١.عباراتی مثل «الیه یرجع الامر کله[8]» مرجع ضمیر در «الیه» از نظر این برهان خیلی مهم است
٢.« قُلْ لَوْ كانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَما يَقُولُونَ إِذاً لاَبْتَغَوْا إِلى ذِي الْعَرْشِ سَبيلا[9]» کلمه «ذی» بسیار مهم است که قبلا بحثش را مفصل داشتیم. آیه می‌فرماید: یعنی ذی‌العرشی داریم که هرچه فرض کنید، عرش است (عرش، حقایق است به گستردگی‌اش) که آن ذی‌العرش، دوئیت بردار نیست و هر خدایی بگویید مرجعش به سوی اوست. «معه» را شما خیال کردید.
٣. و نیز تعبیر خطبه حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام: « به توصف الصفات لا بها يوصف و به تعرف المعارف[10]» و در همین خطبه است: « يصيب الفكر منه الإيمان به موجودا و وجود الإيمان لا وجود صفة[11]»
[8] سوره هود،آیه ١٢٣
[9] سوره اسراء،آیه ۴٢
[10] تحف‌العقول، ص245
[11] همان