ب) بیان شیخ ذیل آیه «و علی ابصارهم غشاوه»
مورد دیگر؛ التبیان جلد اول، صفحه شصت و سه؛
«وَ عَلي أَبصارِهِم غِشاوَةٌ وَ لَهُم عَذاب‌ٌ عَظِيم‌ٌ ». أجمع القراء السبعة علي كسر الغين و ضم التاء، و روي عن بعض القراء فتح الغين، و عن الحسن ضم الغين. و حكي عن عاصم في الشواذ: غشاوةً، بنصب التاء، و لا يقرأ بجميع ذلک[1]
«أجمع القراء السبعة علي كسر الغين و ضم التاء، و روي عن بعض القراء فتح الغين»؛ غَشاوه. «و عن الحسن ضم الغين»؛ غُشاوه. «و حكي عن عاصم»؛ که از قراء سبعه است اما «في الشواذ»؛ این عبارت مهمی بود که چندبار دیگر عرض کردم. «اجمع القراء السبعه» یعنی قرائت مجمع علیه عاصم همان غِشاوه است. اما همین عاصم «حکی عنه فی الشواذ»،«غشاوةً، بنصب التاء و لا يقرأ بجميع ذلک»؛ هیچ‌کدام از این‌ها مجاز نیست. یعنی ولو قرائت عاصم باشد. خب باشد، عاصم در اینجا چه کاره است؟! عاصم که میزان نیست. باید شرائط حجیت در قرائت جمع شود. آن هم متبوع بودن است. القرائة سنة متبعة. چندجای دیگر هم در تبیان هست. در آن جایی که کلمات شیخ الطئفه را عرض کرده بودم هست. من برای شیخ سه عنوان گذاشته بودم. اولین آن‌ها این بود که مرحوم شیخ در تبیان فرموده‌اند: «کلها حق و کلها صواب». این یک عنوان بود که برخورد کرده بودم. عنوان دیگر کلمات شیخ الطائفه در مورد قرائات. این هم یک فایل است. هر کجا برخورد کردید که شما به کلام یک عالمی برخورد کردید که در آن جا نیامده ارسال کنید. ان شالله این‌ها بعداً جمع شود. خیلی از آن‌ها را من دیده‌ام اما فرصت نشده که بگذارم. این هم عنوان دوم. عنوان سوم این است: آیا شیخ طوسی تواتر قرائات را انکار کرده؟ این سه عنوان است که در مورد شیخ در اینجا آمده است.
«کلمات شیخ طوسي قده در باره قراءات»، «التبیان-الشیخ الطوسی-وجوه القراءات-کلهاحق-کلهاصواب»، کلمات شیخ الطائفه را در غیر از تبیان هم آورده‌ام.
[1]همان ج١ص۶٣