کار حکومتی عثمان در حذف بقیه قراءات و عنایت الهی در بقاء آن ها در مصادر علمی اسلامی

 

شاگرد: فرمودید بقیه اختلافات برای مصاحف صحابه بماند، خب این با توحید مصاحف چطور سازگار است؟ فرمودید بخشی از اختلافاتی که رایج بود، در مصاحف انعکاس پیدا کرد. بقیه آن … .

استاد: نسبت به بقیه مقابله کرد و کار حکومتی کرد. در جاهای دیگر که با کار حکومتی آن را جا انداخت. تاریخش هم آورده‌ام. در کوفه ابن مسعود نگذاشت. مثلاً در مدینه امیرالمؤمنین علیه السلام هیچ حرفی نزدند. فقط یک اشاره‌ای کرده‌اند؛ فرموده‌اند کسی که کتاب خدا را آتش بزند، خدا هم حق دارد که «اذاقه الله حر الحدید». حضرت با این حدیث، اشاره کردند که بعداً کشته می‌شود. عقوبت همین بود که کلام خدا را آتش زد. حضرت در یک روایت به این اشاره کردند. و الا از نظر بیرونی و بازتاب اجتماعی اهل‌سنت کتاب هایشان را پر کرده­اند که امیرالمؤمنین فرموده‌اند اگر من خلیفه شوم، همین کاری را می‌کنم که عثمان کرد. این را زیاد می‌آورند. بنابراین در جاهای دیگر این‌طور نبود؛ فقط در کوفه بود که ابن مسعود نگذاشت.

شاگرد: این‌که فرمودید «بقیه مصاحف»، ایشان گمان کرده‌اند که عثمان برای بقیه مصاحف گذاشت.

شاگرد2: شما فرمودید برای مصاحف صحابه باقی گذاشتند، درحالی‌که دیگر مصاحفی باقی نگذاشتند.

استاد: نه، من گفتم خدا گذاشت. این شوخی است؟! چهارده جلد کتاب است، تازه هم اول کار است. در خود فضای اهل‌سنت است. معجم قرئات القرآن است. یعنی شما یک کتاب دارید، ذیل هر آیه‌ای که می‌روید قرائات موجود است. آن هم نه فقط قرائات عشر که در ایران هم چاپ شده است. قرائات عشر با راوی های بیست گانه رایج بوده. شهید اول فرمودند «لثبوت تواتر العشر». آن‌که هیچی. این معاجمی که در زمان ما نوشته شده را می‌گویم؛ معجم قرائات القرآنیه ای که از ابن مسعود و ابی و … آورده است. اگر نگاه کنید برای خودش دم و دستگاهی دارد. هر چه این فن جلوتر برود، عظمتش به عظمت تراث تفسیر و قرآن کریم در میان امت اسلامیه بیشتر روشن می‌شود.