اتفاق بر انفصال «آل یاسین»با وجود قرائت مخالف، نشانه ای برای تعمد حکیمانه در رسم المصحف
فقط مهم این است که این رسم المصحف را با این توضیحاتی که عرض می‌کنم، به مخاطب نشان بدهیم و در نظر بگیرد که این انفصال خیلی عجیب است. با این‌که اختلاف مصاحف داریم، اتفاق داریم. با این‌که سیاق آیه انفصال را برنمی‌دارد منفصل نوشته‌اند. و در کنارش قرائات متواتر را هم داریم. پس نتیجه این می‌شود که در این انفصال تعمد داشتند؛ برای صیانت از قرائتی که اگر این انفصال نبود هیچ کسی از مقرین آن قرائت را نمی پذیرفت. آن را به‌عنوان یک اشتباه تلقی می‌کردند. در «الیاسین» متصل بگویند استادم گفته «آل یاسین»، می‌گفتند بی خود گفته! اصلاً نمی‌شود. چرا؟ به‌خاطر «انّه»، به‌خاطر «انّ الیاس». وقتی شما این اتفاق را می‌بینید، خود اتفاق غیر از اختلاف است. کاشف قطعی از تعمد می‌شود. از این‌که تعمد داشتند جدا بنویسند تا برای آینده امت اسلامیه قرائت نافع و اهل مدینه بماند.