تناسب و ترجیح معنایی با نسخه‌ی «ناقبات الفکر» و «ثاقبات الفطن»
خُب، وقتی امام علیه‌السلام زیباترین کلمات را در اتم فصاحت و بلاغت به کار می‌برند، اگر این حرف‌هایی که ما زدیم درست باشد، مناسبتش با «ثاقبات الفطن» است. لذا نسخه‌ی توحید درست است. از آن طرف «ناقبات الفکر». «فکر» چیست؟ نه در آن سرعت خوابیده است و نه ظرافت. باید به یک چیزی برسد. خُب، «نقب» می‌زند. چه بسا دو روز کارش این باشد که یک دیواری را سوراخ کند تا از آن عبور کند. خُب، «فکر» این کار را می‌کند. «ناقبات الفکر»؛ یعنی فکر، نقب می‌زند؛ تونل باز می‌کند و جلو می‌رود تا به یک چیزی برسد. لذا «ناقبات الفکر» با «نقب» تناسب دارد. «ثاقبات الفطن» هم با «ثقب» تناسب دارد.
«بارع»، بنا شد چیزی باشد که خیلی ظهور و بروز دارد.