منبر اجباری ابوبکر در روز اول خلافت!

آن عالم سنی در کتابش دارد که آیا باید بر خلیفه اجماع شود یا نه؟ می‌گوید: به اجماع نیازی نیست! خُب، اگر اهل حل و عقد باشند، کافی است. [خُب، باید پرسید:] اهل حل و عقد کل بلاد؟؛ [می‌گوید:]: خیر. چرا؟؛ می‌گوید: به‌خاطر این‌که در مدینة الرسول صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله، همه بلاد که در سقیفه جمع نبودند. بعد جلوتر می‌رود؛ خیلی جالب است! می‌گوید اهل حل و عقدی که در بلد هستند، آن‌ها هم باید اجماع کنند؟! می‌گوید: خیر! چرا؟؛ می‌گوید: به‌خاطر این‌که تنها سیدنا عمرو با ابوبکر بیعت کرد. بنابراین یک نفر از حل و عقد با خلیفه بیعت کند، کافی است! واقعاً می‌گوید: یک نفر کافی است! او کرد و تمام شد.

شما صحیح بخاری را ببینید. از کنار برخی از روایات همین‌طور رد شده‌ایم. در صحیح بخاری به نظرم از انس نقل می‌کند. در مسجد حاضر بوده است؛ وقتی بیعت سقیفه شد، فردای آن، به مسجد آمدند. حالا اگر ما این را بگوییم، می‌گویند نقل شیعه‌ها است! در صحیح بخاری است. به مسجد آمدند، شما بگویید اول چه کسی منبر رفت! اول عمر منبر رفت و خطبه مفصلی خواند و امت و اجتماع امت را توضیح مفصلی داد. بعد پایین آمد و گفت: ای خلیفه‌ی رسول اللّه! بفرمایید بالا. او منبر نمی‌رفت. تا این‌که می‌گوید با زور او را کشان کشان گرفت و از پله‌ها بالا برد.

اگر ما از دید یک سنی نگاه کنیم، می‌گوییم از روی تواضعش بود! نمی‌خواست و تواضع می‌کرد. اما از ناحیه‌ی دیگر، علی أیّ حال، این‌طور بود که او نمی‌رفت و خلاصه با زور او را بالا برد. منظور این‌که در وقت منبر رفتنش هم، آن یک نفر کاره بود. چیزی که مستند به کتاب آن‌ها بگوییم، همین اندازه یادم هست. حالا باز خودتان مراجعه بفرمایید.