الف) ظهور معنای ثابت بدون وجود ناظر

خب چیزی که الآن اهمیت دارد، این است: پایه‌هایی که در آن معنایی ظهور می‌کند، چهار جور هستند. دو تقسیم جدا از هم هستند. هر پایه‌ای، معد برای یک ظهور است. اما اِعداد، دو جور است: اِعداد معرفتی و اِعداد وجودی. اِعدادی که حتماً به ناظر نیاز دارد و ناظرمحور است و اعدادی که این‌طور نیست و نیازی به ناظر ندارد. اکسیژن و هیدروژن وقتی با هم ترکیب شدند، ترکیب آن‌ها، پایه می‌شود برای ظهور یک شیء بیرونی به نام آب. اگر همان‌جا دو لیتر هیدروژن و یک لیتر اکسیژن را مخلوط کنیم -نه ترکیب- آب نیست و مخلوطی از دو گاز است. وقتی ترکیب صورت می‌گیرد، آن خصوصیت ترکیب، شیئی را به نام آب پدید می‌آورد. پس ترکیب خاص این سه اتم، پایه می‌شود برای ظهور شیئی به نام آب در این عالم فیزیکی. حالا با آب در خواب و عالم دیگر، فرق می‌کند. این پایه الآن معد ظهور یک شیء است - ما باشیم یا نباشیم - اِعداد وجودی و زمینه‌ساز ظهور آب است؛ ما باشیم یا نباشیم.