نظام اعتقادی شیعه؛ اخبار امام حسین به زهیر؛ «يَا زُهَيْرُ، اعْلَمْ أَنَّ هَاهُنَا مَشْهَدِي»
(37:36)
از دلائل الامامه هم از حذیفه حدیثی را خواندم؛ «وَ اللَّهِ لَيَجْتَمِعَنَّ عَلَى قَتْلِي طُغَاةُ بَنِي أُمَيَّةَ»[1]، این حدیث ششم بود؛ حدیث دوم را ببینید.
حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ سَعْدٍ قَالَ: أَخْبَرَنِي أَنَّهُ كَانَ مَعَ زُهَيْرِ بْنِ الْقَيْنِ حِينَ صَحِبَ الْحُسَيْنَ (عَلَيْهِ السَّلَامُ)، فَقَالَ لَهُ: يَا زُهَيْرُ، اعْلَمْ أَنَّ هَاهُنَا مَشْهَدِي، وَ يَحْمِلُ هَذَا مِنْ جَسَدِي- يَعْنِي رَأْسَهُ- زَحْرُ بْنُ قَيْسٍ، فَيَدْخُلُ بِهِ عَلَى يَزِيدَ يَرْجُو نَوَالَهُ، فَلَا يُعْطِيهِ شَيْئاً[2]
حضرت به زهیر فرمودند «یا زهیر إعلم هاهنا مشهدی». بعد حضرت به سر مبارکشان اشاره کردند و گفتند زحر بن قیس سر من را حمل می‌کند و پیش یزید می‌برد «يَرْجُو نَوَالَهُ، فَلَا يُعْطِيهِ شَيْئاً». ببینید تا کجا را می‌گویند! این را بر می‌دارد. اسم او را هم می‌برد. وارد بر یزید می‌شود و « يَرْجُو نَوَالَهُ، فَلَا يُعْطِيهِ شَيْئاً». یعنی دستگاه این جور سر وقتش محکم است. آدم باید اینها را ببیند و با سائر روایات در یک نظام جمع کند تا مجموعش حکمت و کتاب شود.
شاگرد: در صورت بیعت با یزید اگر فرض بقاء ایشان مطرح بود، ایشان بیعت می‌کردند؟
استاد: بیعت نمی کردند. حرام بود.
شاگرد۲: اگر یزید واقعاً می‌پذیرفت که حضرت را شهید نکند، حضرت بیعت می‌کرد.
استاد: نزول حکم ذلت بود.
شاگرد: پس این‌که حضرات دیگر بیعت کردند، ذلت نبود….
استاد: ذلت نبود. در فدکیه هم آورده‌ام. شاید شش-هفت نقل متعدد از پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله هست که به امیرالمؤمنین عهد کردند و فرمودند اگر یار پیدا کردی جلوی اینها وایستا. اگر پیدا نکردی «فاحقن دمک»[3]. البته در نقل خود ابن قتیبه دارد که دومی دست حضرت را گرفت و کشید و به طرف دست ابوبکر آورد. حتی حضرت مشتشان را باز نکردند. ابوبکر هم به دست حضرت دست زد و گفت «کفانا ذلک». همین اندازه بس است! به گمانم این را ابن قتیبه[4] در الامامة و السیاسة دارد. ذهبی و اینها تشکیک می‌کنند. درحالی‌که اصلاً قابل تشکیک نیست. معلوم است که الامامه و السیاسه برای ابن قتیبه است. شواهد روشنی دارد. ولی خب ابن قتیبه رفتار شناسی و روان‌شناسی خاص خودش را می‌خواهد تا بگوییم چطور آدم بوده است. کارهای ابن قتیبه جالب است.
[1] دلائل الإمامة - ط مؤسسة البعثة نویسنده : الطبري الصغير، محمد بن جرير جلد : 1 صفحه : ۱۸۳
[2] همان ۱۸۲
[3] الغيبة (للطوسی) ج۱ ص۱۹۳
[4] اثبات الوصية نویسنده : المسعودي، علي بن الحسين جلد : 1 صفحه : ۱۴۶
بدون نظر