ملاک های تقطیع آیات قرآن و استفاده معنای مستقل در تفسیر

شاگرد: بیانی که علامه طباطبائی ذیل آیه «قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُم‏[۱]» تطبیق می‌دهند، در آیات قرآن خودمان می‌توانیم تقطیع کنیم؟

استاد: در اوائل مباحثه از این بحث کردیم. درجایی‌که عرف عام معیت کند، در بعض جهاتش مانعی ندارد. ولی آن چه که آقای طباطبایی می‌فرمایند جزء اسرار است. خودشان می‌فرمایند که سرّ است. اسرار هم برای اهل اسرار است. یعنی کسانی که بین خودشان و خدا از قرآن استفاده می‌کنند.  آقا عبارتی از مرحوم مجلسی اول آوردند. فرمودند برای من حالی پیش آمد و مکاشفه ای شد که بدن مبارک رسول الله را دیدم؛ بعد علوم لایتناهی را از قرآن می‌فهمم. در فدکیه هم آورده‌ام و قبلاً هم خوانده‌ایم. خیلی عجیب است. مجلسی اول جزاف گو نیستند. آن در آن فضا است. والا ما نه. بله، در آن جایی که از روایات شاهد داریم، بله. اما کسی خودش ذهنش جولان داشته باشد و محتملات بیاید، خیلی خوب است و خودش لذت می‌برد. به قرآن نسبت نمی‌دهد. کار را به‌گونه‌ای نمی‌کند که فضا را مشوش کند. «أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآن‏[۲]»، معنای تدبر همین است. می نشیند و فکر می‌کند و وجوه و محتملات را بررسی می‌کند؛ یصیر قلبه فی ریاض الآیات. آن مانعی ندارد.

شاگرد: آن چه که در مورد سن شهید -۵۵ سال- فرمودید درست است.

استاد: فردا هم تذکر بدهید که من در مباحثه بگویم. این خیلی ناجور است که از یک مباحثه در ذهن کسی سال‌ها می‌ماند.

[1]انعام ۹۱

[۲]النساء ٨٢