فایده‌ی دعا برای دیگران

استاد: از چیزهایی که من مکرر از حاج آقا [مرحوم آیت اللّه بهجت] شنیدم، این بود. حاج آقا می‌فرمودند: حیله‌ی ایمانی هم هست. مؤمن هم حیله دارد. می‌گفتند: حیله‌ی مؤمن این است که هر وقت حاجتی داشت و خواست دعا کند، برای خودش دعا نکند. چرا؟؛ چون وقتی برای خودش دعا بکند، ممکن است مستجاب نشود، ممکن است موانعی باشد. در این‌جا به جای این‌که برای خودش دعا کند، برای دیگران دعا کند. وقتی برای دیگران دعا می‌کند، در روایت دارد که خدای متعال همان جا یک ملکی می‌فرستد و همین دعا را برای او می‌کند. حاج آقا می‌فرمودند: اگر خودم می‌کردم، إمّا و إمّا بود. شاید مانعی بود. اما وقتی ملک برای من دعا می‌کند، دیگر مستجاب است. پس حیله‌ای می‌زند که از طریق این حیله، دعایش به‌طور حتم مستجاب می‌شود. حاج آقا این را زیاد می‌فرمودند. من مکرر شنیده‌ام.

شاگرد: در پایان جلسه فرمودید: علامه‌ی مجلسی فرموده‌اند که این فقرات دلالت می‌کند بر رجعت همه‌ی ائمه علیهم‌السلام.

استاد: «هذه الفقرات» به مناسبت سوم ماه بود که میلاد حضرت سید الشهدا علیه‌السلام بود. ذیل دعای «و اجعلنا ممن يسلم لامره ، ويكثر الصلاة عليه عند ذكره»[1] این مطلب را عرض کردم.

[1]. شیخ ابوعبدالله مشهدی، المزار الكبير، ج ۱، ص ۴۰۰.