بررسی مادهی «سلم»
در شرح صفحهی هفتاد و دوم بودیم. فرمودند:
«وبالشهادتين يدخلون الجنّة ، وبالصلاة ينالون الرحمة ، فأكثروا من الصلاة على نبيكم وآله ، إنّ اللّه وملائكته يصلّون على النبي يا أيها الذين آمنوا صلّوا عليه وسلّموا تسليما.أيها النّاس إنّه لا شرف أعلى من الإسلام»[1].
راجع به لغت صلات بحث‌هایی شد. وجوهی که فرموده بودند و محتملاتی که بود، بیان شد. امام علیه‌السلام در دنبالهی فرمایش خویش، راجع به صلات، آیهی شریفه را آورده‌اند. در این آیهی شریفه، غیر از صلات، سلام هم هست: «سلّموا تسلیما». در این آیهی شریفه، مادهی «سلام» هم به کار رفته است. دنبالهی آن هم، باز صحبت از اسلام است. لذا باید چند لحظه‌ای هم راجع به ماده «سلم»، «اسلام» و «تسلیم» بحث کنیم و از همین رو، فرمایشات علما و اساتید را مرور می‌کنیم تا معنای آن را بیشتر روشن کند؛ تا به حدیثی که در جلسهی گذشته اشاره کردم، برسیم. چون سؤال در آن روایت از معنای سلام است، گفتم ابتدا لغت را بررسی کنیم تا بعد به روایت برسیم.
[1]. شيخ صدوق، التّوحيد، ج ۱، ص ۷۳.