بررسی ماده‌ی «سلم»

در شرح صفحه­ی هفتاد و دوم بودیم. فرمودند:

«وبالشهادتين يدخلون الجنّة ، وبالصلاة ينالون الرحمة ، فأكثروا من الصلاة على نبيكم وآله ، إنّ اللّه وملائكته يصلّون على النبي يا أيها الذين آمنوا صلّوا عليه وسلّموا تسليما.أيها النّاس إنّه لا شرف أعلى من الإسلام»[1].

راجع به لغت صلات بحث‌هایی شد. وجوهی که فرموده بودند و محتملاتی که بود، بیان شد. امام علیه‌السلام در دنباله­ی فرمایش خویش، راجع به صلات، آیه­ی شریفه را‌ آورده‌اند. در این آیه­ی شریفه، غیر از صلات، سلام هم هست: «سلّموا تسلیما». در این آیه­ی شریفه، ماده­ی «سلام» هم به کار رفته است. دنباله­ی آن هم، باز صحبت از اسلام است. لذا باید چند لحظه‌ای هم راجع به ماده «سلم»، «اسلام» و «تسلیم» بحث کنیم و از همین رو، فرمایشات علما و اساتید را مرور می‌کنیم تا معنای آن را بیشتر روشن کند؛ تا به حدیثی که در جلسه­ی گذشته اشاره کردم، برسیم. چون سؤال در آن روایت از معنای سلام است، گفتم ابتدا لغت را بررسی کنیم تا بعد به روایت برسیم.

[1]. شيخ صدوق، التّوحيد، ج ۱، ص ۷۳.