کراهت اصحاب و علماء شیعه از تجرید قرائت مفردة

در فدکیه زحمت کشیدند کلمات سید مرتضی و سید رضی را در قرائات آورده‌اند. ببینید اگر این اجماع مماشات بود، جایش نبود که آن وقت بگویند؟! زمان شیخ طوسی که دیگر تقیه نبود. در بغداد می‌گفتند که ما فقط به یک قرائت می‌خوانیم. و حال آن‌که «کرهوا تجرید القرائه»؛ اصلاً حتی تعیین هم نکنید. کاشف الغطاء می‌گوید «و الرجحان لقرائة ابی لما روی انه… ». این رجحانی که کاشف الغطاء می‌گویند خلاف آن اجماعی است که شیخ الطائفه می‌گویند. شیخ الطائفه گفتند اجماع کرده‌اند که این قرائات جایز است و «کرهوا تجرید القرائه». این «اجمعوا» بر سر «کرهوا» هم در می‌آید. یعنی علماء شیعه و بدنه شیعه یک کراهت اجماعی داشتند؛ «کرهوا تجرید القرائه»؛ یعنی بگویید این قرائت و نه قرائت دیگر. این‌ها چیزهای کمی نیست. آن وقت تقیه باشد؟!لذا آقای حکیم این جمله خوب را داشتند.