«تجعفرت» سید حمیری

(35:40)

وقتی سید حمیری رضوان‌الله‌علیه «تجعفرت باسم اللّه و اللّه اکبر»[1] می‌گوید، امام صادق چطور او را برگرداندند؟ می‌گوید «رُوّینا» این‌که امامی غائب می‌شود. در شعری که همه شیعه و سنی نقل می‌کنند غیبت امام را می‌گوید، نه این‌که فقط خروج را بگوید. خیلی بین این‌ها تفاوت هست. اهل‌سنت هم می‌گویند بله، مهدی خروج می‌کند. اما سید می‌گوید «روّینا» که غیبت می‌کند. در شعرش تصریح است. اینها بیش از بذر بود، کاملاً شناخته شده بود. چیزهای اجتماعی مثل تقیه ها و اینها که پیش می‌آمد، در تاریخ چیزهایی را گذاشته‌اند. حالا شما نقاطی که در وقت بحران امر اجتماعی بود و از کسانی گفته می‌شود را بُلد(درشت) کنید.

دیدم جایی گفته شده بود که خدا پدر این محدثین را بیامرزد، بعد از این‌که شیعه بعد از دویست و شصت با بحران فراگیر مواجه شدند، این محدثین شیعه را نجات دادند. پناه بر خدا! محدثین چه کاره بودند؟! این حرف هزار درصد بی‌انصافی است. نه فقط در فضای اعتقادات، بلکه در فضای تحقیق هم همین‌طور است. یعنی اگر شما منابع را ببینید، اصلاً این‌طور نیست. بله، اگر شما در معماری اطلاعات مواردی را که خودتان می‌خواهید بیاورید و شواهدی که علیه حرف خودتان هست را نیاورید، خب معلوم است که فوری دو-سه مورد را می‌آورید و می‌گویید این جور است. درحالی‌که اصلاً این جور نیست. یعنی مؤلفه‌های عقیدتی ریشه‌دار است. در زمان معصومین بوده است. یکی از آن‌ها همین سفیانی است که دیروز عرض کردم.

[1] طبقات الشعراء لابن المعتز (ص: ۳۳)