مراد از قرائت اهل البیت

شاگرد: مراد از قرائت اهل البیت چه قرائتی است؟

استاد: روی این بحث‌هایی که ما داشتیم یعنی مختارهایی که در مقام هایی ابراز شده است. همان قدیمی ها کتاب دارند. به نظرم خود ابوعمرو هم دارد. قرائات النبی ص. وقتی کسی در این فضاها وارد باشد می‌بیند مسخره نکرده که می‌گوید حضرت به این صورت می‌خواندند و ما هم به این صورت می‌خوانیم. نه، در فضای خودشان می‌گویند ما یک سندی داریم که با این سند می‌گویند حضرت به این صورت خوانده‌اند. به‌معنای یکی از اقراءهایی است که حضرت داشتند و نزد‌ آن‌ها مشکلی نداشت. همان ابوعمرو را دیدید که مرحوم طبرسی فرمودند[1]ابوعمرو بصری اجل از این است که کلام خدا را تغییر بدهد و از جیب خودش بخواند: «انّ هذین لساحران». این از جاهای مهم مجمع بود. این‌ها از نکاتی است که ما در بین راه به آن‌ها دست پیدا می‌کنیم و از نظر بحثی خیلی کارساز است. «إِنْ هذانِ لَساحِران‏[2]» را «هذین» می‌خواند. زجاج به او اعتراض می‌کند که چرا به این صورت خواندی؟! ایشان گفتند تو چه کسی هستی؟! ابوعمرو از سلف موثق خودش شنیده است، از جانب خودش همین‌طوری که کلام خدا را تغییر نمی‌دهد. همین‌طور هم هست. یعنی واقعاً وقتی آدم انس می‌گیرد می‌بیند که این مطالب درستی است.

[1]تفسير مجمع البيان - الطبرسي (۷/ ۲۳)؛ «هذا غير صحيح عند أهل النظر فإن أبا عمرو و من ذهب من القراء مذهبه لا يقرأ إلا بما أخذه من الثقات من السلف و لا يظن به مع علو رتبته أن يتصرف في كتاب الله من قبل نفسه فيغيره».

[2]طه ۶٣