رفتن به محتوای اصلی

نقد داوکینز در پیشنهاد روش انتخاب طبیعی به فیزیک

شاگرد: تکامل، نظریه است، یا …؟

استاد: نه، مسأله تکامل، خیلی بحث‌برانگیز است. آنچه که داروین گفته و دیگران گفته‌اند، الآن هم سر آن بحث است. بعضی از چیزهای آن به مراحلی می‌رسد اما بعضی از چیزها محل بحث است. مثلاً خودشان در رشته‌ها خودشان اشکال دارند و می‌گویند‌ آنچه که ما می‌بینیم، به اندازه این بازه زمانی از تکامل، برای آن کم است.

شاگرد: هنوز هم قطعی نیست.

استاد: لذا من علی المبنی را می‌گویم. تأکید می‌کنم علی المبنی.

شاگرد: برخی از آن‌ها بر مبنای خودشان، روش تکامل را قطعی می‌گیرند.

استاد: بله، من مکرر عرض کردم؛ داوکینز ـ آن آتئیست معروف - در کتاب «پندار خدا» می‌گوید فیزیک‌دان‌ها در شش-هفت ثابت بنیادین گیر افتاده‌اند و سراغ بی‌نهایت جهان‌های موازی رفته‌اند. خیلی جالب است؛ به‌عنوان یک زیست‌شناس می‌خواهد فیزیک‌دان‌ها را از آن بحرانی که دارند، نجات دهد. آن‌ها می‌گویند ثابت‌های بنیادین در فیزیک چطور به این دقت درآمده است. فیزیک‌دان‌ها می‌گویند خُب ما بی‌نهایت عالم داریم، این هم یکی از آن‌ها است که حالا ما در این عالم قرار گرفته‌ایم. ایشان می‌گوید این دیگر معقول نیست که ما بی‌نهایت عالم درست کنیم، به این خاطر که در حیات اینجا گیر هستیم. بعد می‌گوید راه خوبی هست و من آن را برای فیزیک‌دان‌ها پیشنهاد می‌دهم که همین راه انتخاب طبیعی است. می‌گوید همان‌طوری که در حیات، انتخاب طبیعی پیش می‌رود، طبیعت هم از راه انتخاب طبیعی به این هفت عدد ثابت بنیادین رسیده و آن را جفت و جور کرده تا این عالم پدید آمده است. بر مبنای او، این تکامل، مسلم و قطعی است و حتی می‌خواهد با قطعیت آن، فیزیک را هم نجات دهد. قبلاً بحث کرده‌ایم؛ این قیاس مع الفارق است و این جواب حرف آن‌ها نمی‌شود.