تبیین محکم و روشن اهل البیت؛ « لَتُرْفَعَنَّ اِثْنَتَا عَشْرَةَ رَايَةً مُشْتَبِهَةً… لَأَمْرُنَا أَبْيَنُ مِنْ هَذِهِ اَلشَّمْسِ»

(32:48)

این جور که مسائل پیش می‌آید، یاد این روایت شریفه می‌افتم. خیلی مهم است. 

…وَ لَتُرْفَعَنَّ اِثْنَتَا عَشْرَةَ رَايَةً مُشْتَبِهَةً لاَ يُدْرَى أَيٌّ مِنْ أَيٍّ قَالَ فَبَكَيْتُ ثُمَّ قُلْتُ فَكَيْفَ نَصْنَعُ قَالَ فَنَظَرَ إِلَى شَمْسٍ دَاخِلَةٍ فِي اَلصُّفَّةِ فَقَالَ يَا أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ تَرَى هَذِهِ اَلشَّمْسَ قُلْتُ نَعَمْ فَقَالَ وَ اَللَّهِ لَأَمْرُنَا أَبْيَنُ مِنْ هَذِهِ اَلشَّمْسِ .[1]

حضرت فرمودند حال شما چگونه است که وقتی دوازده رایه بلند می‌شود.«لا یُدری أیٌّ من أیٍّ». راوی می‌گوید «فبکیت»؛ به گریه افتادم. حضرت فرمودند چرا گریه می‌کنی؟ گفت آقا گریه نکنم؟! شما می‌گویید دوازده پرچم بلند می‌شود که «لایدری ایّ من ایّ». این گریه دارد. به به! حضرت چه جوابی دادند! می‌گوید یک پنجره ای بود و آفتاب از آن به داخل افتاده بود. حضرت فرمودند این آفتاب را می‌بینی؟! حضرت قسم می‌خورند همان زمانی‌که «لایدری ایّ من ایّ» است، «امرنا ابین من هذه». یعنی اهل البیت این قدر اتمام حجت کرده‌اند. این قدر گفته اند و واضح است. بعضی از چیزها را غض نظر می‌کنند وقتی اوضاع گذشت و حمام داغ تمام شد و اوضاع یخ کرد، می‌گویند این‌ها که جلوی چشم همه بود! چرا کسی نمی دید؟! چرا حرفش را نمی زد؟! حضرت قسم خوردند و فرمودند والله همان زمانی‌که «لایدری ایّ من ایّ» است، امر ما واضح است. فردای قیامت خیلی باید مواظب باشیم؛ یعنی در آن چه که به ما گفته اند نگاه نکنیم.

[1]  الکافي  ,  جلد۱  ,  صفحه۳۳۶