توجه شیخ طوسی به تفکیک بین طریق و روایت در تفسیر تبیان

تا یادم نرفته عرض کنم؛ مرحوم شیخ در تبیان–معاصر دانی و مکی بودند؛ مقدار کمی متأخر بودند- کلمه طریق را با همین معنا و به حمل شایع و مصادیق آن را بسیار زیاد به کار برده‌اند. همین اول تبیان وقتی به «بسم الله الرحمن الرحیم» می‌رسند، می‌گویند فلان و فلان، این را هم می‌گویند که فلانی من طریق فلان. یعنی مرحوم شیخ در تبیان بحث روایات و طرق را به‌صورت خیلی فنی و گستره آورده‌اند. من در متن تیان «من طریق» را جست و جو کردم، راجع به قرائات شاید نزدیک بیست مورد آمد که «من طریق فلان». یعنی مرحوم شیخ طریق را از روایت و قاری جدا کردند. آن را می‌آورند. یعنی روایات یک قاری و طرق یک راوی را با خصوصیاتش ذکر می‌کنند. تبیان به این صورت است. یعنی تفسیری است که در این جهت خیلی بالا است.